შემთხვევითი წვდომის მეხსიერება არასტაბილური მეხსიერების ერთ-ერთი სახეობაა. ოპერატიული მეხსიერება ბევრ თანამედროვე მოწყობილობაში გამოიყენება, პერსონალური კომპიუტერიდან კომუნიკატორით დამთავრებული.
კომპიუტერის ოპერატიული მეხსიერება ინახავს ცენტრალური პროცესორის მუშაობისთვის საჭირო ინფორმაციას. ეს მოწყობილობა იღებს RAM- ბარათებიდან ყველა საჭირო მონაცემს. ოპერატიული მეხსიერების ოპერაციის დროს გამოიყენება მისამართის პრინციპი, ე.ი. თითოეულ ინფორმაციას აქვს ინდივიდუალური მისამართი.
პერსონალური კომპიუტერის საერთო მუშაობა დამოკიდებულია ოპერატიული მეხსიერების მოცულობაზე. ეს გასაკვირი არ არის, რადგან რაც უფრო მეტი ინფორმაცია შეიძლება ერთდროულად ინახებოდეს RAM– ში, მით უფრო მეტი ამოცანაა სწრაფად შესრულებული ცენტრალური პროცესორის მიერ. თუ პროცესორი მიიღებდა ინფორმაციას მყარი დისკიდან, მაშინ თანამედროვე კომპიუტერები მნიშვნელოვნად ნელა მუშაობდნენ. კომპიუტერებზე, რომელთაც დიდი მეხსიერება აქვთ, შეგიძლიათ ერთდროულად გამოიყენოთ მრავალი სხვადასხვა პროგრამა, მათზე მუშაობაზე გავლენის გარეშე.
მონაცემთა გადაცემა ცენტრალურ პროცესორსა და RAM ბარათებს შორის ხდება სპეციალური ავტობუსების საშუალებით. მათ აქვთ მაღალი გადაცემის სიჩქარე, რაც საშუალებას იძლევა სასურველი მონაცემების გაცვლა თითქმის მყისიერად.
არსებობს შემთხვევითი წვდომის მეხსიერების ორი ძირითადი ტიპი: სტატიკური და დინამიური. RAM ბარათებში გამოიყენება მეორე ტიპის მეხსიერება. სტატიკური მეხსიერება გაცილებით სწრაფად ამუშავებს და აგზავნის ინფორმაციას, მაგრამ მისი წარმოება გაცილებით ძვირია. ამიტომ გამოიყენება სტატიკური მეხსიერება ცენტრალური პროცესორებისა და ვიდეო ბარათების ჩიპების შესაქმნელად. უნდა გაუქმდეს, რომ ულტრა სწრაფი RAM (ქეშის) გამოყენება რამდენჯერმე ზრდის კომპიუტერის მთლიან მუშაობას. ეს გამოწვეულია იმით, რომ მონაცემები ამ სფეროში წინასწარ გადადის ჩვეულებრივი მეხსიერების ბარათებიდან.
დინამიური მეხსიერების მუშაობისთვის საჭიროა მუდმივად შეავსოთ კონდენსატორების დატენვა, რომლებიც გამოიყენება RAM ბარათების შესაქმნელად. ეს იწვევს იმ ფაქტს, რომ დროის გარკვეულ მონაკვეთებში დაფები ვერ ასრულებენ თავიანთ დავალებებს.
