კომპიუტერის მეხსიერება შეიძლება იყოს არასტაბილური (ოპერატიული მეხსიერება) და არამდგრადი (მყარი დისკი). თანამედროვე კომპიუტერებში პირველის ზომა გამოითვლება გიგაბაიტებში, ხოლო მეორის - ტერაბაიტებში.
კომპიუტერის მეხსიერება არის ფიზიკური მოწყობილობა ინფორმაციის შესანახად. თანამედროვე კომპიუტერებში, მონაცემთა შენახვის ორი ტიპი ფართოდ არის გამოყენებული - მყარ დისკებზე და ოპერატიული მეხსიერებაში. RAM– ის ზომა შეიძლება გავზომოთ გიგაბაიტით, მყარი დისკების მოცულობა კი შეიძლება იყოს რამდენიმე ტერაბაიტამდე.
კომპიუტერის მეხსიერება ჩვეულებრივ ეხება RAM ან მყარი დისკის მოცულობას.
ოპერატიული მეხსიერება
შემთხვევითი წვდომის მეხსიერება ან შემთხვევითი წვდომის მეხსიერება (ოპერატიული მეხსიერება) მუშაობს მონაცემთა არასტაბილური შენახვის პრინციპით. მისი მუშაობა ემყარება ტრანზისტორების გამოყენებას. კომპიუტერის გამორთვის შემდეგ RAM– ში ყველა მონაცემი წაიშლება.
"RAM" - ის ზომა ჩვეულებრივ იზომება გიგაბაიტებში. თანამედროვე პერსონალური კომპიუტერების უმეტესობა იყენებს მეხსიერების მოდულებს ორიდან ოთხ გიგაბაიტამდე.
ერთი გიგაბაიტი მილიარდზე მეტ ბაიტს შეიცავს. მეხსიერების ამ რაოდენობას შეუძლია შეინახოს ერთი საათი რეგულარული ვიდეო, შვიდი წუთი მაღალხარისხიანი ვიდეო ან დაახლოებით ორი საათი CD ხარისხის მუსიკა.
სურვილის შემთხვევაში, პერსონალური კომპიუტერების მომხმარებლებს შეუძლიათ გაზარდონ ოპერატიული მეხსიერება ახალი მოდულების დამატებით. ეს საშუალებას აძლევს კომპიუტერს უფრო სწრაფად იმუშაოს.
გიგაბაიტებში "RAM" ყოველთვის არ იზომება. 15-20 წლის წინაც კი, RAM– ის ჩვეულებრივი ზომა იყო 128, 256 ან 512 მეგაბაიტი. ეს 4-20 ჯერ ნაკლებია, ვიდრე თანამედროვე კომპიუტერების შემთხვევაში.
HDD
თუ ძირითადი მეხსიერება პასუხისმგებელია მონაცემთა დინამიურ ჩაწერაზე, რომელთანაც პროცესორი მუშაობს "ფრენაზე", მაშინ მყარი დისკი, როგორც წესი, აფიქსირებს ინფორმაციას გრძელვადიანი შენახვისთვის. ამ ტიპის მეხსიერება არ არის არამდგრადი - კომპიუტერის გამორთვის შემდეგ მასზე მონაცემები არ იშლება.
მყარი დისკი ინახავს ინფორმაციას მაგნიტური ჩაწერის პრინციპის გამოყენებით. თანამედროვე კომპიუტერებში მყარი დისკები იზომება ტერაბაიტებში. ერთი ტერაბაიტი შეიცავს ათას გიგაბაიტს (ან მილიონ მეგაბაიტს).
პირველი მყარი დისკები, რომლებიც გასული საუკუნის შუა პერიოდში შეიქმნა, მაცივრის ზომის იყო და მხოლოდ რამდენიმე მეგაბაიტის შენახვა შეეძლო. 1982 წელს IBM– მა გამოუშვა პერსონალური კომპიუტერი ხუთი მეგაბაიტიანი დისკით.
პირველი 1 ტერაბაიტიანი მყარი დისკი გამოჩნდა 2007 წელს, გამოვიდა ჰიტაჩი. ეს 370 დოლარი ღირდა. თანამედროვე HDD- ების ღირებულება 1 ტერაბაიტიანი მეხსიერებით დაახლოებით 60 დოლარია.
მეხსიერება, რომელიც ტერაბაიტებში იზომება, შეიცავს უზარმაზარ ინფორმაციას. ასე რომ, Usenet– ის მომხმარებლების 500 მილიონიანი შეტყობინების მთელი არქივი 1,5 ტერაბაიტზეა განთავსებული, ხოლო ვიკიპედიის მონაცემთა ბაზაში - 6 ტერაბაიტი.
